ამ ეტაპზე ამერიკის საბანკო სექტორი განცალკევების ფაზაში შევიდა.

ამ პერიოდის განმავლობაში, საბანკო ინდუსტრია აწარმოებდა შედარებით ერთიან ბიზნესს და ბიზნესის სფეროც და ბიზნესის ზომაც გარკვეულწილად შეზღუდული იყო.

1999 წლის დეკემბერში შეერთებულ შტატებში მიღებულ იქნა ფინანსური სერვისების მოდერნიზაციის აქტი, რომელმაც გააუქმა საზღვრები ბანკებს, ფასიანი ქაღალდების დაწესებულებებსა და სადაზღვევო ინსტიტუტებს შორის ბიზნესის კუთხით, რითაც დასრულდა თითქმის 70 წლიანი განცალკევება.

 

იპოთეკის „წარსული ცხოვრება“.

თავდაპირველად, იპოთეკური სესხები იყო ძირითადად Balloon Payment სესხები მოკლე ან საშუალოვადიან პერიოდში.

თუმცა, ეს სესხები ძალიან მგრძნობიარე იყო საცხოვრებლის ფასების ცვლილებებზე და როდესაც დიდი დეპრესია დაიწყო, საცხოვრებლის ფასები კვლავ კლებულობდა და ბანკებს დიდი ოდენობით ცუდი დავალიანება შეექმნა, შექმნა მანკიერი ციკლი, რის შედეგადაც მოსახლეობამ დაკარგა სახლები და დიდი რაოდენობით. ბანკები გაკოტრდებიან.

კრიზისის შემდეგ, ეკონომიკის სტიმულირებისა და რეზიდენტების საბინაო პრობლემის გადაჭრის მიზნით, შეერთებულმა შტატებმა დაიწყო მაცხოვრებლების დახმარება იპოთეკური სესხების მიღებაში სახელმწიფო გარანტიების სახით.

ფედერალური ეროვნული იპოთეკური ასოციაცია (FNMA ან Fannie Mae) დაარსდა 1938 წელს, ძირითადად იპოთეკის შესაძენად, რომელიც გარანტირებულია ფედერალური საბინაო ადმინისტრაციის (FHA) და ვეტერანთა ადმინისტრაციის (VA) მიერ და დაიწყო არასახელმწიფო გარანტირებული რეგულარული იპოთეკის შეძენა 1972 წელს.

იმ დროს, მთლიანობაში იპოთეკური ბაზარი ჯერ კიდევ ძალიან დისფუნქციური იყო და სეგმენტაციის ფონზე, საინვესტიციო ბანკებმა თანდათან აღმოაჩინეს, რომ აქტივების სეკურიტიზაციის გზით, მათ შეეძლოთ ერთი საცხოვრებელი იპოთეკური სესხის დაშლა დიდი რაოდენობით თანხით. უფრო მცირე ოდენობის ობლიგაციები, რამაც მნიშვნელოვნად გააუმჯობესა ლიკვიდობა.

ამიტომ, 1970 წელს მთავრობამ შექმნა ფედერალური სახლის იპოთეკური კორპორაცია (FHLMC ან Freddie Mac), რათა სრულად განევითარებინა საცხოვრებელი იპოთეკის მეორადი ბაზარი.

Freddie Mac-ის შექმნამ უშუალოდ შეუწყო ხელი საცხოვრებლის იპოთეკების მეორადი ბაზრის განვითარებას და იპოთეკის სეკურიტიზაციის შუქი მისცა.

 

განსხვავება იპოთეკურ კრედიტორსა და საცალო ბანკს შორის

როდესაც მსესხებელი განიხილავს საცხოვრებლის სესხზე განაცხადის შეტანას, ორი ყველაზე გავრცელებული გზაა პირდაპირ ბანკში წასვლა (საცალო ბანკი) ან იპოთეკური ბროკერთან (იპოთეკური კრედიტორი).

მეორეს მხრივ, საცალო ბანკი (კომერციული ბანკი), ჩვეულებრივ, არის შერეული კომპანია, რომელიც გთავაზობთ იპოთეკურ სესხებს, ასევე ფინანსურ სერვისებს, როგორიცაა შემნახველი, საკრედიტო ბარათები, ავტო სესხები და ინვესტიციები.

როდესაც მსესხებელი უახლოვდება კონკრეტულ ბანკს, მას ექნება წვდომა მხოლოდ ამ ბანკის ინფორმაციაზე და სერვისებზე და ბანკის სერვისები ხშირად შემოიფარგლება მხოლოდ სესხით, რაც ართულებს სახლსა და სესხს შორის ურთიერთობის სირთულეების სრულ ინტეგრირებას.

მიუხედავად იმისა, რომ საცალო ბანკის საკომისიოები შეიძლება იყოს უფრო დაბალი, იპოთეკური კრედიტორი ჩვეულებრივ გთავაზობთ უფრო პროფესიონალურ მომსახურებას, უფრო სწრაფ რეაგირებას და პროდუქციის ფართო არჩევანს ფართო აუდიტორიისთვის.

იპოთეკურ კრედიტორს შეუძლია მსესხებლებს უზრუნველყოს ყოვლისმომცველი და პროფესიონალური საკრედიტო კონსულტაცია, დაეხმაროს სტუმრებს უპასუხონ მრავალფეროვან რთულ კითხვებს სესხებისა და დაფინანსების პორტფელის შესახებ და იპოვონ მსესხებლისთვის საუკეთესო შესაფერისი ათობით პროდუქტს შორის.

ეს ასევე ნიშნავს, რომ გამსესხებლის პოზიცია უფრო ხელსაყრელია მსესხებლებისთვის, რადგან მათ აქვთ მეტი არჩევანი და ხელშესახები სარგებელი.

 

შეიძლება ითქვას, რომ კარგი იპოთეკური კრედიტორის და კარგი იპოთეკური სესხის დამწყებლის პოვნამ შეიძლება დაზოგოს მსესხებლის ფული, დრო და პირველად მიიღოს პროდუქტის საუკეთესო ინფორმაცია.